تمنای بهشت

عمر زاهد همه طی شد به {تمنای بهشت}
او ندانست کـــه در {ترک تمناست} بهشت

این چه حرفی ست که در عالم بالاست بهشت
هرکجا وقت خوش افتاد همانجاست بهشت

دوزخ از تیرگی بخت درون من و توست
دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت

“صائب تبریزی”

  • برچسب‌ها:

    • نوشته‌های قبلی

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *